📰 De woordenoorlog die Charlie Kirk fataal werd

Woorden kunnen bruggen bouwen of levens verwoesten.
Ze kunnen een kind hoop geven, of een volk in oorlog storten.
Ze kunnen wapens doen oprapen, maar ook doen verdwijnen.

De moord op Charlie Kirk trok mijn aandacht. Af en toe kwam er op sociale media een video van hem voorbij, soms midden in een verhitte strijd tussen visies en botsende waarheden, erop gericht de ander monddood te maken. Maar evengoed met inspirerende uitspraken over talent en de moed om je eigen pad te bewandelen. Ik kende hem niet goed genoeg om zijn leven te vatten in woorden, maar genoeg om te voelen dat zijn dood ons iets wil zeggen.

Hij riep vragen bij me op. Vooral over het scheppen van een waarheid die men als influencer wil verspreiden. Is het werkelijk inspiratie, of eerder beïnvloeding? Vaak gekleurd door een politiek kader. Is dit wat onze jeugd nodig heeft? Moeten jongeren kiezen voor links of rechts, passen in hokjes met voorwaarden die al voor hen neergeschreven zijn? Of dienen we hen niet eerder te begeleiden op een pad van vertrouwen, kracht en zelfontdekking? Wie laat hun innerlijk kompas ontwaken?

Onze jongeren groeien op in een wereld van schreeuwende meningen en schermen vol invloeden, waarin hun normen en waarden zich vormen. Ze beleven oorlog en chaos via het nieuws, spiegels van onvervulde verlangens. Maar wie leert hen nog luisteren naar hun eigen stem?

“Prove Me Wrong” – een van Charlie’s bekende slogans – ademt debat. Maar debat komt van het Latijn battere: vechten. Moeten we werkelijk vechten met woorden? Of kunnen we leren luisteren, naar onszelf en naar elkaar?

Deze woordenoorlogen ervaren wij, en onze jongeren, dagelijks – bij het zien van politici en wereldleiders. Presidenten voeren retorische gevechten waarin de toon steeds harder wordt en de waarheid steeds verder vervaagt. Waar macht geen ruimte laat voor meerdere perspectieven, wordt oorlog gevoerd om de absolute waarheid te claimen. Een waarheid die wij, soms blind, proberen te volgen – en die ons gevangen houdt in angst en onzekerheid. En wanneer woorden niet meer volstaan, grijpt men naar wapens. Zo ook, tragisch genoeg, bij Charlie Kirk. Misschien begint vrede niet bij grote woorden, maar bij de stille moed om te luisteren: naar onszelf, en naar elkaar.

Welke woorden zijn nodig om een nieuwe wereld te bouwen?

Misschien wel de woorden die geboren worden uit de moed om stilte toe te laten.
Woorden die niet luid schreeuwen, maar zacht ontstaan wanneer je durft stil te vallen.
Wat als je daar, ver weg van alle afleiding, je eigen innerlijke stem ontdekt?
Een stem die niet langer gekleurd of gelabeld wordt.

Wat als je leert geloven in je eigen ik, in je eigen waarheid? En ontdekt dat verschillende waarheden naast elkaar kunnen bestaan, als een kleurenpalet waarin je niet hoeft te kiezen, maar je eenvoudig vrij mag voelen.

Hoe meer we ons laten leiden door de woorden van een goeroe, hoe verder we afdrijven van onze innerlijke waarheid. Hoe meer we ons voegen naar opgelegde normen en waarden – gesmeed door opvoeding, geloof, cultuur, media en de ervaringen die ons gevormd hebben. De strijd die we buiten ons zien, is slechts een spiegel van de strijd in onszelf.

Misschien ligt daar de kern van de nieuwe wereld: niet in het luid verkondigen van absolute waarheden, maar in het leren dragen van stilte, het omarmen van veelkleurigheid,
en het vinden van moed om onze innerlijke strijd onder ogen te zien.

Echte inspiratie wijst je niet de weg en vertelt je geen waarheid. Ze reikt je de tools aan om je eigen waarheid te ontdekken, je passie te voelen en je unieke pad te bewandelen.

Maar kunnen wij nog echt luisteren in stilte? Of raken we steeds opnieuw verstrikt in de aangeleerde stemmen uit onze schaduwkant, stemmen die we proberen te verdringen, maar die ons juist weghouden van onze essentie, van wie we werkelijk zijn? Voorbij de strijd komen we in dat kwetsbare midden, en daar begint echte verbinding. Daar vinden woorden hun zuivere kracht terug, niet als wapens, maar als sleutels. Sleutels die ons openen voor ons authentieke zelf.

Woorden kunnen verbinden. Woorden kunnen helen. Woorden kunnen sleutels zijn, zoals liefde die je verkondigd.  Welke woorden kies jij?

Geschreven door – Jurgen Bex